De eerste beklimming van de noordwand van de Dent d'Oche was zowel historisch als gedurfd. Historisch omdat het praktisch de eerste beklimming was in de Chablais regio die deze naam waardig was. Het was een gewaagde klim omdat hij extreem moeilijk was voor die tijd.
Nu, dat doet je glimlachen, want "Ravanel" wordt beschouwd als van een zeer gemiddeld niveau. Toch blijft het een boeiende route dankzij de koude sfeer en de slimme route, die een normaal gesproken pijnloze klim mogelijk maakt met een directe uitgang op de top. "Moustiqu'oche", een modernere route, biedt dezelfde sfeer in schone rotsen (d.w.z. bijna geen graszones) maar is moeilijker. Maar het heeft één nadeel: het leidt niet naar de top. Er zijn andere routes geopend op deze rotswand, zoals de "Face Nord Directe" (F. Braize en J.L. Urquizar - 1967) en de "Directe du Refuge" (A. Chamot en J.L. Urquizar - 1963), maar deze zijn volledig verlaten vanwege de onzekere rotsomstandigheden.
De zuidelijke uitlopers, onder de traverse van de deuk, in de richting van de Col de Planchamp, bieden een aantal routes met lage stijgingen, maar volgens moderne normen, d.w.z. uitgerust met bouten en in mooie rotsen.
Tegen alle verwachtingen in is het facet aan de voet van de westelijke pijler van de Dent d'Oche gemakkelijk toegankelijk. Het is echter moeilijk voor te stellen hoe iemand het voor elkaar zou kunnen krijgen om betrokken te raken in de twee grote sleuven van 60 en 30 meter, die niet oninteressant zijn, maar een beetje ver van... alles. Canicula is een ander verhaal: 500 meter plezierig klimmen met een paar (kleine!) moeilijkheden geconcentreerd aan het begin, gevolgd door 350 meter rustige, zij het typisch Chablais, bergkammen in een werkelijk prachtige sfeer.
De Darbon toppen (2028m) vormen twee kleine ketens gescheiden door een collet, algemeen bekend als de Pas de Darbon, die boven de Oche en Darbon valleien uitsteken. Hun steile rotsachtige noordwanden kijken uit over de rustige Case d'Oche meren. Aan de andere kant, in het zuiden, zijn het slechts met gras begroeide, afbrokkelende terrassen. Hoewel het mogelijk is om beide toppen in hun geheel te beklimmen, is alleen het westelijke massief echt de moeite waard. De traverse van de westelijke punten, in middelmatig gesteente maar zonder echte moeilijkheidsgraad, wordt vaak beklommen. Een route, waarschijnlijk nooit herhaald, werd in het midden van de noordwand (TD sup, 5c en A2, 3 lengtes) geklommen door F. Braize en J.L. Urquizar (hij weer!) in september 1963.
De Roc du Château d'Oche, een naburige piek van de Dent d'Oche, heeft twee routes op zijn noordwand: de Petit Château route (P. Mégevan en G. Paignon - 1969) en de Grand Château route (J.L. Urquizar en G. Buisson - 1973). Deze twee routes zijn niet uitgerust en zijn daarom volledig verlaten.
Helmen worden aanbevolen.
Volledige gidsen op www.chablais-grimpe.com
Deze gids is te koop bij de VVV-kantoren in Abondance, La Chapelle d'Abondance en Bernex voor €15.
De zuidelijke uitlopers, onder de traverse van de deuk, in de richting van de Col de Planchamp, bieden een aantal routes met lage stijgingen, maar volgens moderne normen, d.w.z. uitgerust met bouten en in mooie rotsen.
Tegen alle verwachtingen in is het facet aan de voet van de westelijke pijler van de Dent d'Oche gemakkelijk toegankelijk. Het is echter moeilijk voor te stellen hoe iemand het voor elkaar zou kunnen krijgen om betrokken te raken in de twee grote sleuven van 60 en 30 meter, die niet oninteressant zijn, maar een beetje ver van... alles. Canicula is een ander verhaal: 500 meter plezierig klimmen met een paar (kleine!) moeilijkheden geconcentreerd aan het begin, gevolgd door 350 meter rustige, zij het typisch Chablais, bergkammen in een werkelijk prachtige sfeer.
De Darbon toppen (2028m) vormen twee kleine ketens gescheiden door een collet, algemeen bekend als de Pas de Darbon, die boven de Oche en Darbon valleien uitsteken. Hun steile rotsachtige noordwanden kijken uit over de rustige Case d'Oche meren. Aan de andere kant, in het zuiden, zijn het slechts met gras begroeide, afbrokkelende terrassen. Hoewel het mogelijk is om beide toppen in hun geheel te beklimmen, is alleen het westelijke massief echt de moeite waard. De traverse van de westelijke punten, in middelmatig gesteente maar zonder echte moeilijkheidsgraad, wordt vaak beklommen. Een route, waarschijnlijk nooit herhaald, werd in het midden van de noordwand (TD sup, 5c en A2, 3 lengtes) geklommen door F. Braize en J.L. Urquizar (hij weer!) in september 1963.
De Roc du Château d'Oche, een naburige piek van de Dent d'Oche, heeft twee routes op zijn noordwand: de Petit Château route (P. Mégevan en G. Paignon - 1969) en de Grand Château route (J.L. Urquizar en G. Buisson - 1973). Deze twee routes zijn niet uitgerust en zijn daarom volledig verlaten.
Helmen worden aanbevolen.
Volledige gidsen op www.chablais-grimpe.com
Deze gids is te koop bij de VVV-kantoren in Abondance, La Chapelle d'Abondance en Bernex voor €15.
Tarieven
Tarieven
Gratis toegang.
—
Openingstijden
Openingstijden
Vanaf 15 juni 2025 tot 15 oktober 2025 - Geopend alle dagen
Locatie
Locatie
Gesproken talen
Gesproken talen
Milieu
Milieu
- In de bergen
